«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ دی ۶, دوشنبه

آسوده ترین جوندگان جهان زیر همین آسمانه ها می زیند!

موش های جونده ی زیر همین آسمانه ها یکی از ساده ترین راه های پول به جیب زدن در جهان را یافته اند:
اندوختن پول های کلان از هر دله دزد تبهکاری در هر گوشه و کنار جهان پهناور در برابر کارمزدی چرب و نرم در بانک های شان!

وجدان همه شان، چنانچه آن را بتوان با وجدان بسیاری دیگر از مردم جهان سنجید، آسوده است؛ ما نمی دانیم این پول ها چگونه و از کدام راه ها بدست آمده اند؛ دمکراسی و حقوق آدمی که ما آن را در کشورمان پاس می داریم، نمی گذارد ما چنین پرسش هایی با دیگران در میان نهیم. برای ما همه ی آن ها مشتری بشمار می روند و هر که پولش بیش تر نزد ما ارژمندتر! پول هم که بو نمی دهد. ما آسوده ترین مردم جهان هستیم. هر شب با وجدانی آسوده می خوابیم و همانگونه آسوده از خواب برمی خیزیم.

ب. الف. بزرگمهر    ششم دی ماه ۱۳۹۵

پارسی نویسی:

واژه ی زیبای «آسمانه» در پارسی به آرشِ «سقف» است. آن را در گفتار و نوشتار بکار گیریم. ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!