«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ اردیبهشت ۲۴, سه‌شنبه

آنجا گاوها مقدسند؛ اینجا ... گاوند!



تصویری از یک گاو و زنی در میان گروهی آدم که دور آن ها گرد آمده اند، درج کرده و بالایش نوشته است:
بین چه لمی داده خدای اینها ...

و من به یاد این گفته می افتم :
آنجا گاوها مقدسند؛ اینجا ... گاوند!

ولی این یکی، چندان با این گفته همداستان نیست. ببینید چه نوشته است:
«همچین میگه آیت الله زنجانی پر کشید، آدم یاد سوسک های بالدار میفته»! و من از خنده روده بر می شوم. درست هم به پندار آورده است. «نشانه ی خدا» (آیت الله) بیگمان راهی بهشت خواهد شد. برای پر کشیدن هم باید بال داشته باشی! مگر نه؟!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۴ اردی بهست ماه ۱۳۹۲

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!