«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ خرداد ۱, چهارشنبه

چگونه بچه می ترسانند!


تارنگاشتی است که در «گوگل پلاس» همراه با چند شنگول و منگول حاکمیت و به اصطلاح اصلاح طلبان پر قیچی پیرامون شان، این همه گه کاری های رژیم تبهکار جمهوری اسلامی را در به تیره روزی کشاندن توده های مردم ایران، نادیده گرفته، برپایه ی تبلیغات دروغین و گسترده ی امپریالیستی درباره ی مردم سرفراز کوبا و «جمهوری دمکراتیک خلق کره» گه گاه زر زر راه می اندازند و با بی شرمی دروغ های امپریالیستی را قرقره می کنند. یکی از آن ها جوانک ابله یا شاید مزدبگیری است با پیراهنی گورخری که به چهره اش که هر روز رنگی دیگر می گیرد، بسیار می آید ... و این یکی ظاهری بیش تر انتقادی دارد؛ ولی روشن است سر در آخور «از ما بهتران» ایران یا آنسوی اقیانوس دارد. برای ترساندن بخشی از روشنفکران و میانه حالان اجتماعی نوشته است:
«اخبار لیبی و سوریه و عراق و کره‌ی شمالی و کوبا رو دقیق‌تر دنبال کنید. داریم به همون سمت می‌ریم.»

می نویسم:
لیبی و سوریه را نمی دانم! ولی کاش کشور ما به راه «جمهوری سرفراز دمکراتیک خلق کره» و «کوبای سرفراز» گام بگذارد که این بهترین راه است و برخلاف تبلیغات امپریالیسم جهانی و نوکران و خودفروختگانش در سراسر جهان، مردم شان از زندگی و رفاه و چشم انداز امید به آینده ی بسیار خوبی برخوردارند و از همه مهم تر مردمی سرفرازند؛ زیرا مانند موش های حاکمیت ایران و دنبالچه های گاه بسیار بیشعورشان، دست تسلیم در برابر جهانخواران و نفتخواران بلند نکرده اند. بیضه هایشان هم نیز گرچه اسلامی نیست؛ ولی بیم از بیخ کنده شدن، تهدیدشان نمی کند و امپریالیست ها را تخم شان هم حساب نمی کنند. موش های اسلامی حاکمیت را بنگرید تا خوب دریابید چه می گویم؛ پفیوزهای نوکرپیشه!

ب. الف. بزرگمهر   ۳۱ اردی بهشت ماه ۱۳۹۲

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!