«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ مرداد ۱۰, سه‌شنبه

من در پرچانگی دستکمی از آخوندهای آن دو کشور بخت برگشته ندارم

من در پرچانگی دستکمی از آخوندهای آن دو کشور بخت برگشته ی پارسی زبان ندارم؛ گرچه، بسان آن ها تاریک اندیش و خشک مغز نیستم. رنگ های روشن دستاری که بسر بسته ام را گواه می گیرم.

ب. الف. بزرگمهر   دهم امرداد ماه ۱۴۰۲



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!