نوشته بودم که «همراه خیزِ جنبش مردمی بالا پایین
رفتن، هنر نیست و اگر مَنِشی درخور هنرمندی راستین داشته باشند، همواره و بگونه ای
پایدار در سوی توده های رنج و کار می ایستند؛ زیرا به گواهی تاریخ، هنری که در
راستای بهره وری های توده های مردم نباشد، پوچ و میراست.»* این هم گواهی اش از زبان خرموشی اسلام پیشه که می گوید، ما هنرمندی می خواهیم که آب به آسیاب ما بریزد:
«در هفته آینده طرحی را
به مجلس می‌بریم که در آن طرح برای هنرمندانی که قرار است با مردم [بخوان: گروهبندی های
خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!] نباشند و از فعالیت‌های هنری
انصراف می‌دهند، محرومیت از فعالیت‌های هنری در جمهوری اسلامی ایجاد شود. اینگونه نیست که این
هنرمندان در برهه‌هایی در کنار مردم باشند و بنا به شرایط تغییر موضع دهند؛ اگر
قرار است نباشند، همان بهتر که هیچوقت نباشند.»**
ب. الف. بزرگمهر ۲۶ دی ماه ۱۳۹۸
* برگرفته
از یادداشت «همراه خیزِ جنبش مردمی بالا پایین رفتن، هنر نیست!» ب.
الف. بزرگمهر ۲۲ دی ماه ۱۳۹۸
** از گفته
های نصرالله پژمانفر، سخنگوی «کمیسیون [جان ننه شان:] فرهنگیِ مجلس شورای فرمایشی» در گفتگویی
رسانه ای، «خبرگزاری
فارس» ۲۵ دی ماه ۱۳۹۸ افزوده های درون [ ] همه جا از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر