«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ فروردین ۷, جمعه

تنها یك نفر را می شناسم که خردمندانه و سنجیده رفتار می کند ...


تنها یك نفر را می شناسم که خردمندانه و سنجیده رفتار می کند؛ او جامه دوز (خیاط)* من است. زیرا هر بار که مرا می بیند از نو اندازه می گیرد. سایرین به سنگِ ترازها و باورهای کهنه خود درباره من پایبندند و چشم آن دارند که من، خود را با آن ها هماهنگ کنم.

جرج برنارد شاو

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب:     ب. الف. بزرگمهر

پارسی نویسی:

* بجای واژه ی از ریشه عربی «خیاط» می توان از واژه هایی پارسی چون «درزی»، «دوزنده» یا «جامه دوز» سود برد. بهترین آن ها از دید من، واژه ی «درزی» است که هم کوتاه تر و هم رساتر است؛ گرچه جاافتادن آن در گویش کنونی پارسی زبان ها شاید با دشورای بیش تری همراه باشد.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!