شخصی از خطیبی سوال كرد كه «والسماء ذات
الحبك» [سوگند به آسمان، صاحب اختران و زمینها] چه معنی دارد؟
گفت: همه كس دانند كه سماء زمین باشد و
ذات هم از این چیزكی باشد. حبك نه من دانم و نه آنكه این گفته است.
عُبید زاکانی
از امام رضا علیه‌السلام در مورد
«والسماء ذات الحبک» سؤال کردند. ایشان با کف دست چپ را بر دست راست خود گذاشت و
فرمود:
این دنیاست که آسمان دنیا ـ چون قبّه ـ
بالای آن قرار گرفته و زمین دوم، فوق آسمان دنیا و آسمان دوم، قبه‌ای است که فوق
آن قرار دارد و زمین سوم فوق آسمان دوم و به همین ترتیب تا هفت آسمان و زمین و عرش
خداوند، فوق آسمان هفتم می‌باشد و پیامبر و اوصیاء آن حضرت روی همین زمین هستند و
امر از فوق آسمانها و زمینها بر آن بزرگواران نازل می‌شود. (تفسیر جامع، جلد
ششم، ص ۵١٣ و ۵١٤)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر