آخوند دلقک کاشی می گوید:
«... ما الان یک آیت الله و حجت الاسلام
نداریم به زبان چینی حرف بزنه! رفته بودم چین، سیصد نفر را تربیت کرده بودند که ایرانی
حرف بزنند!» آخوند لوده هنوز نمی داند ایران، کشور است و زبانی به نام «زبان ایرانی»* نداریم. هوس آخوندهایی به سرش زده تا
به زبان چینی سخن بگویند. پول مفتی است که توی دست و بال شان ریخته و نمی دانند آن را چگونه هزینه کنند**؛ آخوند کودن
نمی داند که چینی ها به شرطی چنین کاری را خواهند پذیرفت که برایشان نان و آب
داشته باشد؛ در آن صورت، حتا آماده اند طلبه ی چینی هم به کشور فلک زده ی ما
بفرستند و حتا سوگند یاد خواهند نمود که آن ها دوره های آخوندی را با شتابی ده
برابر نمونه هایی چون این دلقک پیموده، آیت الله هایی بیرون بدهند که دست آیت الله
عظما (عظمی)های رژیم را نیز در آسمان ریسمان بافتن از پشت ببندند. می دانید که چه
مردمان پرکاری هستند؟! باید انگاشت، عقل شان قد می دهد که زیر بار این یکی نروند؛ چون در آن صورت دکان خود را آجر می کنند!
ب. الف. بزرگمهر ١٤ امرداد ماه ١٣٩١
* زبان های ایرانی از ریشه به دو زیرگروه بزرگ «زبان
های ایرانی خاوری» (بخش عمده ای از آن دربرگیرنده ی پارسی دری) و «زبان های
ایرانی باختری» (دربرگیرنده ی لُری، کردی، تاتی و ...) بخش می شوند.
** درآمد نفتی ایران در چند سال گذشته، بیش از چهار پنج برابر مجموع درآمدهای
نفتی کشور پیش از این دوره بوده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر