تنها ابروهایش را می پسندم

کَاَنَّهُ چندان چنگی به دل نمی زند؛ تنها ابروهایش را می پسندم. به تُجّار عزیز بگویید، چنانچه می خواهند از اینا وارد کنند بجای آن کلاه نمدی چوپانی، چیزی شبیه مَقنَعه سپارش بدهند که روی سینه هایِ آدمک های زن نما را هم بپوشاند؛ اینجوری هم خوشایند برادران ماست و خود را بیش تر در خانه احساس می کنند و هم برخی شان که گاه گداری زیرِ آبی می روند، چیزی برانگیزاننده نمی یابند که خدای نکرده بخواهند انگولکی برسانند. برخی از این برادران بِلانسبت خودمان به اندازه ای خنگ و بی بصیرت اند که به ذهن شان نمی رسد این آدمک ها مانند فرشتگان عرش الهی فاقد هرگونه سوراخ اند و کَاَنَّهُ ممکن است از روی کنجکاوی آبروریزی کنند و گَزَک دست دشمن بدهند. البته اینا مسائل جزئی است.

از زبان «کیر خر نظامِ خرموش پرور»:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۰

زیرنویس پرتور:

پادوی آدمواره در چاشتخانه ای در یکی از کشورهای عربی