«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ بهمن ۲۲, سه‌شنبه

گهی پشت به زین و گهی زین به پشت! ـ بازانتشار

تصویری نمادین از بچه باز بیت رهبری با بال هایی ملکوتی درج کرده که گویی در آسمان پرواز می کند. تصویر بخودی خود، زیبا و کار نگارگری چیره دست است. با این همه با خود می گویم، این بچه باز با آن بال های ملکوتی در آسمان چکار می کند؟! او همینجا روی زمین و حتا چون بیش تر بندپایان، چسبیده بزمین است. در آسمان که نمی شود آن کار دگر کرد. به هر رو، این هم تصویر نمادین برگزیده ی من از دو آخوندک سوار بر هم. آن درازعلی را هم که بیگمان می شناسید؛ روزگار است دیگر:
گهی پشت به زین* و گهی زین به پشت! کسی چه می داند؟ شاید هم دو تایی سوار بر هم به درگاه الله نیایش می کنند؛ گرچه، دیگر چون گذشته های دور، بهانه ای چون تنگی جا ندارند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ تیر ماه ۱۳۹۷

* بجای زین هرچه دل تان خواست بگذارید!

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!