در روزگار بدِ شهر
نه پرندەام
تا برایتان سرودی بخوانم
نه درخت
تا بر فراز سرتان چتری بگسترانم
نه ابرم
تا بر غُبار راهتان اشکی فشانم
و نه خورشیدی
تا از صبحی پر طراوت سرشار گردانَمتان
انسانم ...
درد ِ مُضاعفِ همچونْ شمایی
دهانی گشوده به ناحقیقتی
و دستی برگشاده به
فریبی ...
از «گوگل پلاس»
برنام را از متن سروده برگزیده ام. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر