«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ مرداد ۲۳, شنبه

از خواست درست و بجای زندانیان سیاسی دلاور زندان مرکزی زاهدان پشتیبانی کنیم!

خواست زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان برای دادگاهی نمودن رژیم تبهکار دزدان اسلام پیشه در دادگاهی جهانی، خواستی ملی و جهانی است! درود فراوان بر این فرزندان دلاور خلق های ایران زمین!

بیانیه و فراخوان جهانی زندانیان سیاسی زندان مرکزی زاهدان در هماوندی با کشتار انبوهی از زندانیان سیاسی در تابستان خونین سال ۱۳۶۷

ریاست محترم دادگاه جنایی بین المللی،

سلام علیکم،

درخصوص گوشه ای از جنایتها و اعدامهای رژیم ولی فقیه حاکم بر ایران از طریق این نامه به استحضار می رسانیم این رژیم غاصب در طول این ۳۸ سال هیچ وقت از شکنجه، جنایت و اعدام دست نکشیده است؛ حقوق بشر را پایمال کرده و هیچ وقت هم نمی خواهد از این همه جنایات دست بکشد.

یکی از جنایتها و نسل کشی که این رژیم مرتکب شده است بر می گردد به سال ۱۳۶۷ در ماه امرداد که این ماه معروف شده بود به ماه قتل عام زندانیان سیاسی. این رژیم در طول این ماه سی هزار زندانی سیاسی را به دار آویخت به خاطر اینکه اینها از حقوق خودشان و مردم ایران دفاع کرده بودند و از این ۳۰ هزار تعداد زیادی از استان سیستان و بلوچستان بودند و همین طور جنایت ها سلسله وار ادامه داشته است. در سال۱۳۸۸ دو عالِم برجسته در استان سیستان و بلوچستان، مولوی عبدالقدوس مولودزهی و مولوی محمدیوسف سهراب زهی را از زمان دستگیری بعد از ۲ ماه در یک روز در زندان زاهدان به دار آویختند.

در سال ۱۳۹۲، حبیب ریگی، عبدالوهاب ریگی، مهرالله ریگی، حامد وکالت، سعید نارویی، مولوی سلمان میایی و ۱۰ نفر دیگر به همراه این ۶ نفر مذکور صرفا جهت انتقام گیری که خود دادستان استان سیستان و بلوچستان آقای مرزیه دستور دادند در یک روز اعدام شدند. تعدادی از این ۱۶ نفر محکوم به حبس شده بودند؛ ولی دادستان رژیم ولی فقیه حکم اعدام این عزیزان را صادر کرد.

در سال ۱۳۹۳ دو نفر دیگر از زندانیان سیاسی به نام عبدالوحید شه بخش و محمود شه بخش را اعدام کردند.

لازم به ذکر است اعدام این دسته از عزیزانی که از سال ۸۶ تا سال ۹۳ که اسامی آنها ذکر شد تنها گوشه ای کوچک از جنایتهای رژیم در زندان زاهدان بوده و کسانی که مخفیانه در اداره اطلاعات اعدام شده اند و یا در زیر شکنجه شهید شده اند، جای خود دارد.

جنازه عزیزانی که اسامی آنها ذکر شد و بقیه دوستان، هیچ وقت به خانواده هایشان تحویل داده نشده و خود رژیم در قبرستانی در اطراف زاهدان در مکانی نامعلوم به قول خودشان بنام قبرستان لعنت آباد در کمال بی احترامی مدفون کرده است. یک نفر از عزیزان بنام عبدالغنی گنگوزه ای در سال ۹۴ اعدام شد.

در آخر از شما مقامات دادگاه بین المللی جنایی خواستاریم که آمرین و عاملین این جنایتها را در یک دادگاه محاکمه و مجازات نمایید تا از بیشتر شدن این جنایتها جلوگیری نمایید.

حمزه ریگی، مولوی نورالدین کاشانی، مولوی عبدالواحد شهنوازی، مولوی عبدالرحیم بلوچ زهی،مولوی امان الله رئیسی، بشیراحمد حسین زهی، عابد بم پوری، میثم چندانی، محمدحسین ریگی، اسحاق کلکلی، محمود کلکلی، علی زین الدینی، حسن دهواری، عبدالصمد هود، عطاالله هود، بشیراحمد بلیدهی، درمحمد شه بخش، اسماعیل محمدزهی، ستار بهرام زهی، ابوبکر باران زهی، مصیب وطن خواه، نوید سپاهی، حیات نوتی زهی، شهاب دهواری، عبدالخالق ریگی

از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب؛ برنام و زیربرنام از آنِ من است.   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!