افسانه ی افتادن خر در چاه

از نویسنده یا گوینده ی ناشناسی فرانسوی

خر یارو درون چاه افتاد

سخت آشفته گشت و راه افتاد

زور زد تا بیاورد بیرون

وزن خر بود از توان افزون

چاره جز دفن خر ندید آن مرد

رفت و همسایه را كمك آورد

خاك می ریختند بر سر او

داد می زد نریز جان عمو!

گوش آنها نبود با عرِ خر

بیشتر خاك می ریختند و بتر

خر دهان بست و چاره اندیشید

خاك ها را به زیر پاش كشید

پله پله رسید روی زمین

داستان شد تمام و نیست جز این:

كه به خود متكی اگر باشی

بُرده ای ، خود اگر چه خر باشی!

برگردان به پارسی از علیرضا بازرگان («گوگل پلاس»)

***

Secoue-toi et fonce !

Un jour, l'âne d'un fermier est tombé dans un puits.

L'animal gémissait pitoyablement pendant des

heures et le fermier se demandait quoi faire.

Finalement, il a décidé que l'animal était vieux

et le puits devait disparaître de toute façon,

ce n'était pas rentable pour lui de récupérer l'âne.

Il a invité tous ses voisins à venir et à l'aider. Ils

ont tous saisi une pelle et ont commencé à enterrer

le puits. Au début, l'âne a réalisé ce qui se produisait

et se mit à crier terriblement. Puis, à la stupéfaction

de chacun, il s'est tu. Quelques pelletées plus tard,

le fermier a finalement regardé dans le fond du puits

et a été étonné de ce qu'il a vu. Avec chaque pelleté

de terre qui tombait sur lui, l'âne faisait quelque chose

de stupéfiant. Il se secouait pour enlever la terre de
son dos et montait dessus. Pendant que les voisins

du fermier continuaient à pelleter sur l'animal, il se

secouait et montait dessus. Bientôt, chacun a été

stupéfié que l'âne soit hors du puits et se mit à trotter !