«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ اردیبهشت ۵, شنبه

دلیل از این بهتر؟!
































 پی نوشت:

این نکته نیز بماند که سخنان این جناب فرمانده و کارهایی که شرح آن را داده و از آن میان، "هنرنمایی" تازه در «شاخاب عدن»، نه تنها همسو با سیاست های امپریالیست های «یانکی» در منطقه که به آرش باریک واژه در خط آنها بوده و هست. به آن اگر بخت یار باشد در نوشتاری جداگانه خواهم پرداخت.  

ب. الف. بزرگمهر  پنجم اردی بهشت ماه ۱۳۹۴


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!