«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ آذر ۴, سه‌شنبه

سرِ نخ هایی که یکی پس از دیگری کور می شوند!


به گزارش زیر باریک شوید. درباره ی پرونده ی رشوه دهی شرکت نفتی «توتال» فرانسه به برخی از دست اندرکاران رده بالای رژیم تبهکار جمهوری اسلامی است که در این میان در سر به نیست کردن یکی دو میانجی و شاید حتا مدیر عامل فرانسوی شرکت یادشده که بگونه ای رمزآلود در فرودگاه مسکو کشته شد، کامیاب بوده اند؛ سر نخ هایی که یک به یک کور شده و می شوند تا بزرگ ترین دزدان و رشوه خواران، همچنان سوار بر خرِ مراد، تبهکاری های های خود را پی گیرند و به ریش توده های مردم بخندند. به گاه بایسته، پولی است که به جیب این یا آن که کم و بیش می تواند هر کسی باشد، سرازیر می کنند تا  کار را چاق کند؛ گلوله ای در مغز این یک یا مرگ دلخراش آن دیگر در زیر چرخ های خودرو و ناپدید شدن یکی دیگر انگار که گویی هرگز هستی نداشته است.

ب. الف. بزرگمهر    چهارم آذر ماه ۱۳۹۳

***

شرکت توتال به تبهکاری مالی در قرارداد با ایران متهم شد

سال گذشته، «ایالات متحد» شرکت «توتال» را متهم کرد که کم و بیش ۶۰ میلیون دلار به یک مقام‌ ایرانی رشوه داده است.

دفتر دادستانی پاریس، روز سه‌شنبه ۲۵ نوامبر اعلام کرد که شرکت نفتی «توتال» فرانسه به اتهام تبهکاری مالی در هماوندی با قراردادهایی که کم و بیش بیست سال پیش با ایران بسته به دادگاه می‌رود.

پایان بهار سال گذشته، شرکت «توتال» وادار شد تا جریمه‌ای همتراز با ۳۹۸ میلیون دلار برای حل و فصل اتهامات [همانا باج!] هماوند با پرداخت رشوه به یک مقام‌ ایرانی به دولت و «کمیسیون اوراق بهادار و بورس ایالات متحد» پرداخت کند.

«توتال» که به دلیل حضور در «بازار سهام نیویورک» موظف به رعایت قوانین «ایالات متحد» است، متهم شده بود که میان سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۴ میلادی (۱۳۷۳ تا ۱۳۸۳ خورشیدی) از راه میانجی ‌هایش، رویهمرفته ۶۰ میلیون دلار به یک مقام‌ ایرانی رشوه داده تا قرارداد گسترش چند میدان نفت و گاز را بدست آورد. همزمان با واکاوی های دولت «ایالات متحد»، دادستانی فرانسه هم سال گذشته سپارش کرد که شرکت «توتال» و مدیرعامل آن هنگامش: «کریستف دمارژری» در دادگاه محاکمه شوند. او در سال ۲۰۰۷ میلادی و در پی به میان امدن این پرونده به مدت ۳۶ ساعت مورد بازجویی پلیس فرانسه قرار گرفت. آقای دمارژری، یک ماه پیش در رخدادی ناگوار در یکی از فرودگاه‌های مسکو کشته شد!

دادستانی پاریس در آن هنگام اعلام کرد که یکی از شرایط آزادی آقای دمارژوری این است که با اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس جمهور سابق ایران و پسرش ، مهدی هاشمی تماس برقرار نکند. مهدی هاشمی در آن هنگام، هماوندی با این پرونده را تکذیب کرد. در بیانیه دادستانی فرانسه، نام عباس یزدی و بیژن دادفر به عنوان میانجیگران پرداخت رشوه از سوی «توتال» به میان آمده بود. نام عباس یزدان‌پناه یزدی در چند پرونده ی هماوند با داد و ستدهای نفتی و گازی شرکت‌های خارجی با ایران از آن میان، «قرارداد کرسنت» به عنوان سوداگر و میانجی مقام‌های وقت و افراد صاحب نفوذ در ایران به میان آمد.

او تابستان سال گذشته و چند ساعت پس از آن که از راه تماس ویدیویی در دادگاه رسیدگی به یک پرونده جهانی در لاهه گواهی داد، در دوبی ناپدید شد [نمی نویسد، ربوده و کشته شد!].

به گزارش «لوموند»، دادستانی پاریس امروز علیه «دو میانجی ایرانی» هم در این پرونده اقامه دعوی کرده است.

گفته می‌شود که ۱۶ میلیون دلار از رشوه ادعایی «توتال» در سال ۱۹۹۵ با برنام «ارائه خدمات مشاوره»، برای ورود مجدد «توتال» به بازار ایران و همکاری با «شرکت ملی نفت ایران» در بهره برداری از میدان های نفتی سیری «آ» و «ای »پرداخت شده است. «توتال» همچنین متهم است که در سال ۱۹۹۷ برای گسترش بخشی از میدان گازی «پارس جنوبی»، ۴۴ میلیون دلار رشوه پرداخته است.


این گزارش از سوی اینجانب، ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی شده است؛  برجسته نمایی های متن و افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.    ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!