«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ خرداد ۲۴, شنبه

بهشت یا دوزخ؟


تصویر پیوست («گوگل پلاس») را درج کرده که نشاندهنده ی تفاوت ساده ای است.

برایش به شوخی می نویسم:
من حتا گاهی با خود می اندیشم، درباره ی بهشت و دوزخ رفتن هم بسیاری چیزها را دروغ می گویند؛ می پندارم، خودشان بیش تر خوش شان می آید به دوزخ که جای گرمی است و در آنجا حوریان خوش الحان (همان خوانندگان زن خوش آواز پیشین) و ملیجکان و ... گرد آمده اند، بروند تا جایی سرد و بیروح چون بهشت با مشتی خشکه مقدس در اینجا و آنجای آن. کم و بیش اطمینان دارم، یکی از آن ها همین «آخوند ریش حنایی» خودمان است که چندان دلبستگی به بهشت ندارد.

ب. الف. بزرگمهر    ۲۴ خرداد ماه ۱۳۹۳ 
 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!