«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ خرداد ۱۷, جمعه

... مگر آنکه هوا بخورید و کف برینید!


«یکی را گفتم: حد پرهیزکاری نزد شما چیست؟

گفت: چون بیابیم، بخوریم و چون نیابیم، شکیبا باشیم.

گفتم: سگان ما هم همین سرشت را دارند.

گفت: ... و نزد شما چیست؟

گفتم: چون نیابیم، شکیبا باشیم و چون بیابیم، بخشش کنیم.»

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

... و من با خود می اندیشم:
مگر آنکه هوا بخورند و کف برینند!

ب. الف. بزرگمهر  ۱۷ خرداد ماه ۱۳۹۲ 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!