«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ مهر ۸, پنجشنبه

ما چه چیزی برای گفتگو با هم داریم؟!

ما چه چیزی برای گفتگو با هم داریم؟!* شما از گفتگو تنها برای آوازه گری رسانه ای بسود آماج های شوم خود و دستاویزی برای سپید را سیاه وانمودن و آماده نمودن توده های ناآگاه مردم کشورتان و دیگر کشورهای جهان برای جنگ افروزی های بیش تر سود می برید. ما در دوره ی ریاست جمهوری پیشین تان، یکبار شما را آزمودیم و با آنکه همه ی آنچه در گفتگوها بگردن گرفته بودیم را به انجام رساندیم، شما حتا نیم گامی بجلو برای کاهش تنش در سرزمین کره و همزیستی آشتی جویانه (صلح) برنداشتید و آنچه پذیرفته بودید را زیر پا نهادید. ما باری دیگر به این بازی پلید تن نخواهیم داد.

از زبان وی:  ب. الف. بزرگمهر   هشتم مهر ماه ۱۴۰۰  

* «کیم جونگ اون»، رهبر «کره شمالی» [بخوان: جمهوری سرفراز دمکراتیک خلق کره] پیشنهاد آمریکا [بخوان: «یانکی» ها] برای گفتگو را رد کرد و آن را سرپوشی برای دشمنی «واشنگتن» با «پیونگ یانگ» خواند.

برگرفته از «اسپوتنیک»  هشتم مهر ماه ۱۴۰۰ (افزوده های درون [ ] از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!