«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ شهریور ۱۲, جمعه

برای فشنگ‌ها می‌نویسم ...

برای رئیس‌جمهوری نمی‌نویسم
که هر صبح مسواک می‌زند
تا از صلح بگوید؛

برای مردمی نمی‌نویسم
که دهان چمدان هایشان
پر از شعر است؛

برای فشنگ‌ها می‌نویسم؛
دوستانی که مدت‌ها
زیر سقف یک کارخانه
ساکت بودند.
به دو جبهه مختلف که فروخته شدند،
تازه فهمیدند
چه‌قدر حرف
برای گفتن دارند ...

جاوید هاشمی (سراینده ی افغان)

برگرفته از «تلگرام»  ۱۲ شهریور ماه ۱۴۰۰

برنام را از بوم برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!