«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ شهریور ۱۲, جمعه

از ناگزیری به لانه ی «طالبان» پا نهاده ایم

 دیگر جای ماندن نبود؛ گرچه اینجا نیز بهتر از آنجا نیست. از ناگزیری به لانه ی «طالبان» پا نهاده ایم.

از زبان آن دخترک:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ شهریور ماه ۱۴۰۰

زیرنویس پرتور:

افغان ها در اردوگاه پناهجویان در شهر مرزی چمن در پاکستان ـ برگرفته از «اسپوتنیک»



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!