«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ دی ۲۸, سه‌شنبه

درد و بلایش بخورد به سر آن دو نیرنگباز دَمکُنی بر سر!

پایدارترین دانشجوی ایران!

اهل مهاباد با ۸۶ سال سن، دانشجوی رشته حقوق که هم‌اکنون آزمون های واپسین ترم خود را می‌گذراند.

تصویر و نوشته از «گوگل پلاس»

پی نوشت:

درد و بلایش بخورد به سر آن نیرنگباز دَمکُنی بر سری که هنوز «نمودار اسلام» بودنش روشن نبود و یکشبه به جایگاه «نشانه خدا» دست یافت و آن روباه ریش حنایی باز هم دَمکُنی بر سر که چندین «نشانه خدا» و «بزرگ نشانه خدا» در ایران را کچل کرد و نتوانست نمره ی پذیرش «درس خارج» از هیچکدام بگیرد و سرانجام ناچار شد با هزار دوز و کلک در انگلستان، «درس خارج» را  بگذراند.

ب. الف. بزرگمهر ۲۸ دی ماه ۱۳۹۵

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!