سگ مذهب ها سرانجام گامی به پس برداشتند ...

سگ مذهب ها زیر فشار خردکننده ی افکار عمومی ایران و جهان و از آن برجسته تر سازمان یافتگی هرچه نیرومندتر و گسترده تر پرخاش های مردم ایران، سرانجام گامی به پس برداشتند و آرش صادقی و همسرش گلرخ ایرایی را به بهانه ی مرخصی آزاد نمودند؛ ولی سخن بر سر آرش ها و گلرخ های بسیار دیگری نیز هست که در زندان های تبریز، شهرهای کردستان و گاه منطقه های دورافتاده و دور از دید رسانه ها در شرایطی از هر سویه بسیار بدتر، رنج زندان را بجان خریده و در برابر رژیمی که کیش و آیین مردم را به ابزاری برای سرکوب دگردیسیده، همچنان پایدار ایستاده اند. جان بسیاری از آن ها نیز در حطر است و برخی دیگر با خطر کوری، زمینگیرشدن و بیماری های بی درمانی که روشن نیست چگونه به آن ها دچار شده اند، دست به گریبانند. باید برای رهایی همه ی آن ها از زندان که رُک و پوست کنده «زندانی سیاسی» بشمار می آیند و رژیم ددمنش و تبهکار اسلام پیشگان از آن ها با نام هایی چون «زندانی امنیتی» یاد می کند، همه ی کوشش خویش را هرچه سازمان یافته تر بکار بریم و نگذاریم سگ مذهب ها و پشتیبانان امپریالیست شان با کانونمند شدن روی شمار اندکی زندانی سیاسی که به هر شَوَندی زیر پوشش رسانه های ایران و جهان قرار می گیرند، هوده ی دیگر زندانیان سیاسی ایران را لگدمال کنند.

آزادی این دو زندانی سیاسی را باید با گام های استوار دیگری برای رهایی دیگران از زندان پی گیریم و چارچوب رسانه ای امپریالیستی ـ سیهونیستی را از آنچه آن ها در همدستی با سگ مذهب های اسلام پیشه برای دستیابی به آماج های خویش و از آن میان، کوشش برای شستن دست خونین رژیم و به فراموشی سپردن تبهکاری های گذشته ی آن بکار گرفته و می گیرند با پیشبرد گسترده تر و سازمان یافته ترِ شعارهایی چون «زندانی سیاسی آزاد باید گردد!»، فراخ تر نماییم.

به نوبه ی خویش، آزادی آرش و گلرخ را به آن ها و خانواده های شان و بویژه به همه ی کوشندگانی که کاری رویهمرفته سازمان یافته تر از گذشته را به پیش بردند، شادباش می گویم.

زندانی سیاسی آزاد باید گردد!

ب. الف. بزرگمهر ۱۲ دی ماه ۱۳۹۵