«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ بهمن ۲, شنبه

بیشرف ها بجای آواربرداری، دست بدست می کنند ...

شمار بسیاری زخمی در زیر آوار ساختمان پلاسکو، همچنان زنده اند. باید به بیشرف هایی که بجای آواربرداری، دست بدست می کنند و کمبود نردبان و آب پاش و آفتابه را بهانه می کنند، به مادربخطاهای تبهکار اسلام پیشه فشار آورد که همه ی توان خود را برای بیرون کشیدن شان بکار برند؛ وگرنه، خود مردم باید با چنگ و دندان هم شده به یاری زیر آوارماندگان و از آن میان شماری از آتش نشان های فداکار بشتابند. وقت تنگ است و هر دم آن باارزش.

ب. الف. بزرگمهر دوم بهمن ماه ۱۳۹۵

پی نوشت:

از همه خوانندگانی که این متن را می خوانند، خواهشمندم جُستار آن را جدی گرفته و در آگاهی رسانی به ایرانیان بیرون از کشور با این آماج که فشار بایسته بر گرده ی دزدان اسلام پیشه ی فرمانروا بر ایران برای کمک رسانی و بیرون کشیدن زندگان از زیر آوار آورده شود، بکوشند.

ب. الف. بزرگمهر دوم بهمن ماه ۱۳۹۵

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!