«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۵ تیر ۲۶, شنبه

تو می خوری و می بری!

پیشکش به دزدان ساده زیستِ اسلام پیشه تا کِی نوبت شان فرا رسد ...

شخصی در باغ خود رفت. صوفی و خرسی را در باغ دید. صوفی را می زد و خرس را هیچ نمی گفت.

صوفی گفت: 
ای مسلمان! من آخر از خرس كمتر نیستم كه مرا می زنی و خرس را نمی زنی.

گفت:
خرسِ مسكین می خورد و هم اینجا می ریند؛ تو می خوری و می بری!

جاودانه عُبید زاکانی

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!