کی از دست این ستمگران رها می شویم؟
می خواستم بنویسم: «وقتِ گلِ نِی» که بیگمان پاسخی باریک نیست. با پای نهادن
«کرونا» به میدان، همه چیز پیچیده تر از آن است که به پندار آید:
از سویی بیم جنگ جهانی که بگونه ای باورنکردنی مرگبارتر
از «جنگ جهانی دوم» خواهد بود، افزایش چشمگیری یافته و از دیگر سو، جنبش های توده
ای در همه جای جهان، حتا در محافظه کارترین کشورها نیز روزبروز بیش تر سر بلند می
کنند؛ ایران نیز بخشی از این همه است و تا هنگامی که پیشانی شایسته ای از نیروهای
پیشرو به آرش راستین آن (و ببخشید که اینگونه ناگزیرم بنویسم: نه دربردارنده ی هر
جریان چَپچُس و چپ نمایی که شمارشان با همه ی پراکندگی، کم نیست) با آماج سرنگونی
رژیم پوشالی و آشکارا ابزار دست کشورهای امپریالیستی و ریزه خواران شان، کالبدی
سزاوار و رزمنده نیابد، در بر روی همین پاشنه خواهد چرخید.
ب. الف. بزرگمهر ۲۴ شهریور ماه ۱۳۹۹
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر