پرسشی با برنام «مجلس در کجای امور است؟» بر بنیاد گفته ای
از رهبر انقلاب بهمن ۵۷ یا همانا «امام سیزدهم» که زمانی گفته بود: «مجلس در رأس
امور است.»، دستمایه ی یادداشتی یک بند انگشتی قرار گرفته و برای پر کردن آن یا آنگونه که بیش تر بگوش
آشناست: «خالی نبودن عریضه»، "کاریکاتور" کسی که کارهایش بیش تر به خط
خطی بچه های پیش دبستانی می ماند به آن افزوده شده است؛ پرسشی پیشاپیش روشن و
نابجا که پاسخ آن در چند واژه چنین است:
برای رفت و روبِ نشیمنگاه «نظام»! خوب! روشن است برای رفت و
روب آنجا باید همانجا نیز جای بگیرد؛ مگر آنکه «نظام» سر و ته شده باشد که دوباره «به رأس امور» بازگردد!
«نظام» را هم که بیگمان می شناسید:
همان مردک الدنگِ زبان باز که در ریز و شپش کارها به گفته ی
خویش دخالت نمی کند؛ ولی به ابروی فلان زنِ نامزد نمایندگی که رای "مردم"
را نیز آورده و برگزیده شده، بند می کند که چرا پاچه بُزی یا قیطانی نیست!
سخنان آن امام ساختگی را نیز کسی در همان هنگام، چندان جدی
نمی گرفت؛ بهترین شَوَند آن نیز این است که هر گروهی از دانش آموز گرفته تا بازاری
که به دیدارش می رفتند؛ چیزی در این مایه می گفت که سر و ته درستی هم نداشت:
«... شما در صف مقدم انقلاب بودید! لاکن ...» و سرانجام و هنوز
نیز که هنوز است، دستِکم برای من، روشن نشده چه گروه هایی در صف دوم، سوم یا ...
بودند.
ب. الف. بزرگمهر ۱۴
آذر ماه ۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر