«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۴ شهریور ۲۵, چهارشنبه

خواست «یانکی» ها با خواست مردم جهان یکی نیست!

چنین پنداری بیهوده و بر زبان راندن آن در جایگاهی رسمی، گستاخی بزرگی است! 

سخنگوی کاخ سپید «یانکی» ها:
«موضع آن کشور [ایالات متحد] و جهان، دگرگون ناپذیر است و کره شمالی [بخوان: «جمهوری دمکراتیک خلق کره»!]، به عنوان کشوری با بمب اتمی، پذیرفتنی نیست»!* 

به گستاخی بس بزرگی نیازمند است که در بخش چنگ اندازی شده ی خاک کشور کُره، بیش از ۲۰۰ موشک با کلاهک اتمی داشته باشی، هواپیمای حامل بمب اتمی بر فراز خاک آن کشور به پرواز درآورده باشی (همین چند سال پیش) و با مزدوران برگمارده در رژیم پوشالی و گوش به فرمان به اصطلاح «کره جنوبی»، هر از گاهی (دستِکم سالی دو بار) رزمایش مشترک در نزدیک ترین جای ممکن به خاک آن سرزمین باستانی در بخش شمالی آن برگزار کنی تا چنین گُهی بخوری! آنچنان گستاخی بیمانندی که تنها از دهان گشاد چنین عروسک های کوکی بیشرم و آبرویی برمی آید و تنها یک پاسخ بیش تر ندارد:
به گور پدر پدرسوخته ی خود و دیگر عروسک های کوکی مزدور روی صحنه می خندی که خواست امپریالیست های «یانکی» را با خواست های مردم جهان یکی می گیری!

نکته ای دیگر را نیز این عروسک کوکی و دیگر پادوها و مزدوران رسانه ای شان باید نیک بدانند:
همچنانکه توده های مردم بسیاری از کشورهای جهان، حتا بر بنیاد آمارهای رسمی نهادهای امپریالیستی که هر از گاهی ناچار به بازگویی گوشه هایی از واقعیت جهان می شوند، آن کشور را با برنام «یانکی» می شناسند و بارها و بارها با شعار «یانکی به خانه ات برگرد!» به "پیشواز" سربازان یورشگر یا نمایندگان سیاسی آن کشور در بسیاری از جاها رفته اند، نام آن کشور «کره شمالی» که بگونه ای ناسرراست، پذیرفتن رژیم پوشالی «کره جنوبی» را دربر دارد، نیست و این گوساله در جایگاهی رسمی باید آن را بداند و درست بکار برد:
«جمهوری دمکراتیک خلق کره»

زنده باد خلق سرفراز و استوار کره!

ب. الف. بزرگمهر    ۲۵ شهریور ماه ۱۳۹۴   

* برگرفته از تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی «یانکی» ها: «رادیو فردا»، ۲۵ شهریور ماه ۱۳۹۴ (با اندک ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از اینجانب است.   ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!