«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ دی ۲۲, جمعه

لوتی لبِ تشت بودن


تنها نشانه ی لوتی گری شخص، جامه ی لوطیانه ی او بودن و آنگاه از لحاظ امکانات این فریبکاری نیز در چنان تنگنایی قرار داشتن که چون آن جامه به شست و شو نیاز پیدا کند، شخص ناگزیر باشد تا خشک شدن آن لخت و عریان، کنارِ تخت رخت شویی به انتظار بنشیند!

از کتاب کوچه، حرف «ت»، دفتر نخست، زنده یاد احمد شاملو با همکاری آیدا سرکیسیان

تصویر را از جای دیگری برداشته و تنها جنبه ی آذینی دارد!   ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!