«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ بهمن ۱۵, دوشنبه

باید بپذیریم که همگی مان دزد و مال مردم خوریم ...

دنباله ی فرمایشات این مزدور تبهکار ولایت* چنین از آب درمی آید:
باید بپذیریم که همگی مان دزد و مال مردم خوریم و از هر خرپولی برای راه اندازی کارش شیتیلی و اینا می ستانیم؛ جلوی خداوندان سرمایه جهان موشیم و هر چه از آن ها بیش تر کتک می خوریم، تاوانش را از عوام النّاس پس می گیریم؛ کارهای ناشایست دیگری هم می کنیم که بماند. دستکم برای همدیگر ژست دلسوزی و مردمداری و حق طلبی نگیریم؛ چون خریدار ندارد. سر همدیگر را شیره نمالیم و تک خوری هم نکنیم. باید بپذیریم که همگی مان گرداگرد سفره ای نشسته و هر یک به فراخور شکم و خورد و خوراک خود از آن بهره می گیریم. وفاق بی هیچ رودربایستی یعنی همین؛ نه آنکه آن ملیجکِ چاچولباز گفت.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ بهمن ماه ۱۴۰۳

* رئیس قوه قضاییه: باید از تعارفات بگذریم تا به وحدت نظر برسیم

ـ حجت‌الاسلام والمسلمین غلامحسین محسنی اژه‌ای امروز (دوشنبه) در نشست مشترک سران، معاونان و جمعی از مسئولان سه قوه، در رابطه با اینکه چرا در اجرای برنامه‌های توسعه به توفیق زیادی دست نیافته‌ام، گفت: یکی از دلایل این است که نتوانسته‌ایم در رابطه با واقعیت‌ها و مسائل کشور به اشتراک نظر برسیم و امروز آنچه اهمیت دارد این است که باید نسبت به موضوعات کشور از تعارفات بگذریم تا به وحدت نظر برسیم.

ـ رئیس دستگاه قضا خاطرنشان کرد: البته وحدت نظر به این معنا نیست که همه ما یک نظر داشته باشیم زیرا در هر موضوعی ممکن است اقلیت و اکثریتی وجود داشته باشد؛ در قوانین نیز این گونه است که وقتی اکثریت موضوعی را مطرح کردند اقلیت باید تمکین کنند که البته باید بر اساس مبانی اسلامی و موازین حق استوار باشد.

برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   ۱۵ بهمن ماه ۱۴۰۳ 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!