«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ مهر ۳۰, شنبه

بلایی بس سهمگین تر از جنگ، ایران زمین را بسوی نابودی می کشاند ـ بازپخشش

تصویر پیوست، آموزشگاهی جنگ زده در سوریه را نشان می دهد که آموزگار با دانش آموزانی چند، کار آموزش و پرورش را پی می گیرند و به پیش می برند؛ بخودی خود، نشانه ای خوب از چربیدن هستی بر نیستی و پیروزی توده های مردم بر نیروهای اهریمن خوی امپریالیستی با همه ی ریزه خواران و مزدوران شان. با این همه، هنگامیکه این تصویر را با تصویر بسیاری از آموزشگاه های مان در گوشه و کنار کشور از آموزش در هوای آزاد و زیر کَپَرهای کوتاه گرفته تا دبستان ها و دبیرستان های درب و داغان و خاک آلود که هر آن، دیوار یا آسمانه ی (سقف) ترک برداشته ی هر یک از آن ها می تواند فروریزد و جان دانش آموزان و آموزگاران شان را بگیرد، می سنجم، حقیقتی سهمناک جان و روحم را می انباید و می خُلد:
آنجا جنگ و بمباران و خُمپاره چنین بلایی بسر آن آموزشگاه آورده، ولی در کشورمان بی آنکه در جنگی درگیر شده باشد، چنان ویرانی پدید آمده که آن آموزشگاه های درب و داغان، تنها نمودی از میان بیشمار نمونه های دیگر در هر زمینه ای است! بلایی بس سهمگین تر از جنگ، گریبان مردم ایران را گرفته و ایران زمین را بسوی نابودی می کشاند؛ بلایی که تا دیر نشده، باید آن را دور کرد؛ وگرنه، کشوری به نام ایران بر جای نخواهد ماند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۳ مهر ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/10/blog-post_5.html

* «این رجز نیست که می گوییم؛ نظام در حال پیشرفت است ...» («کیرِ خرِ نظام»)

زیرنویس تصویر:
آموزش در آموزشگاهی جنگ زده در سوریه

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!