خدایا مردگان مان را ببخش و بیامرز

وامانده ترین خلق ها و ملت های جهان

هر بار که چنین پرتورهایی می بینم، غمی سنگین بجانم می نشیند؛* در همه جای آنچه به «جهان اسلام» نامور شده، همین روز و روزگار فرمانرواست و هر بار درپی رویداد ناگواری زیست بومی، چون زمین لرزه، تندآب، آتشفشانی یا رخدادهای پیامدِ کاستی ها و ندانمکاری های سر زده از خودِ آدمی، چون فرو ریختن ساختمانی بلند به شوند فرسودگی و ... همین است. شاید افزون بر فرآوری شمار بسیاری فرزندِ از همان نخست گرسنه و بیمار، نماز به درگاه خداوندی تمرگیده بر تخت عرش در جایی میان آسمان بی پایان بهترین کاری است که آموخته اند و آن را بی کم و کاست به انجام می رسانند:
الله اکبر! دو رکعت نماز مرده می خوانم «قُربة إلی الله»؛ خدایا مردگان مان را ببخش و بیامرز!

کمی آنسوتر (در ترازی به پهنای زمینِ پهناور)، در ژاپن با فن آوری هایی پیشرفته از آن میان، برای جلوگیری از آسیب های زمین لرزه، توانسته اند ساختمان ها و سازه هایی بسازند که در برابر زمین لرزه های سهمگین ۸ و حتا ۹ ریشتری تاب می آورند؛ بی آنکه خون از بینی کسی بریزد. پاسخ به چرایی آن در این سو، در جهانی اسلام زده، پیشاپیش روشن است:
الله مُسلمین را بسی بیش تر از «کُفّار» و «ناپاکان» (بزبان کژدم گزیده شان: «نَجِس» ها) دوست دارد و آن ها را زودتر به «جهان جاودانی» (جهانِ جان ننه شان: «باقی») فرامی خواند.

نمونه ای از همه سویه، روشن تر آن را در میهن بخت برگشته ی جودمان گواهیم:
درست بسان گَلّه ی گوسپندان که نیازمند چوپانی راهنما هستند، مُسلمین نیز برای هر کار کوچک یا بزرگی از چگونگی پا نهادن در آبریزگاه و شیوه ی پاک کردن کون خود پس از ریسیدن گرفته تا شناخت دوست از دشمن و افزودن بصیرت به «ولایت فقیه» نیازمندند؛ وگرنه، گم و گور شده، گرفتار «شیطان رجیم» می شوند که برای گمراه نمودن پاکدینان در هر گوشه ای کمین نموده است. پیامد همه ی این ها نیز بدرازای تاریخ، همین از آب درمی آید که می بینیم:
پدیداری و گسترش هازمان های کوجک و بزرگی که در همگی شان، نیمی از توده ی مردم، فرمانبر و توسری خورِ نیمی دیگرند و همه ی آن ها با هم توسری خور آقابالاسرهای خودی و نیازمند «ناپاکان» برای برآوردنِ گاه پیش پا افتاده ترین نیازمندی های شان: وامانده ترین خلق ها و ملت های جهان!

ب. الف. بزرگمهر   یکم آذر ماه ۱۴۰۱

* روستاییان، پس از زمین لرزه ی ۵.۶ ریشتری که ۲۲ نوامبر ۲۰۲۲ در «سیانجور» اندونزی به کشته شدنِ دستکم ۱۶۲ تن، زخمی شدن سدها تن و ناپدید شدن شماری دیگر انجامید، آیین نماز خاکسپاری را بجا می آورند. (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)