«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ آبان ۲۳, دوشنبه

بَه بَه بَه! صَبحُکُمُ الله بالخیر و العافیه! چه نازنین انیسانی؟!

بَه بَه بَه! صَبحُکُمُ الله بالخیر و العافیه! چه نازنین اَنیسانی؟! انگار از خود بهشت به پیشواز ما آمده اند. افسوس که همه ی چشم ها و دوربین ها به ما دوخته شده و نمی توان از حدِّ شرعی و عرفی پا فراتر نهاد ...

از زمزمه های ذهنی شیخ زائد جدّ اندر جدّ زائد:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۳ آبان ماه ۱۴۰۱

پیشواز از «شیخ محمد بن زاید آل نهیان»، مِهتَر یکی از شیخک نشین های درون و پیرامون شاخاب پارس، در فرودگاه «بالی» (اندونزی)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!