کَاَنَّهُ در جَهَنَّم هستیم و
خودمان نمی دانیم؟! ولی آنجا تا جایی که در قرآن و احادیث و اینا آمده،
تنها آتش است و بس که گناهکاران به نوبت در آن می پرند تا بار دیگر «آتش تنی»
(بسان آب تنی) را پی گیرند و کَفّاره ی گناهان شان را پس دهند. به هر رو، نظم و
انضباطی در کار است؛ البته نگهبانان آنجا گاه گداری شَلّاق را هم برای کسانی که
گناهان کم تری در جهان فانی از آن ها سر زده بکار می گیرند. اینکه ما بچشم کور شده
ی خودمان می بینیم، نه تنها نظم و انضباطی در کار نیست که همینجوری بی هوا به هر
کسی از پیر و جوان و کودک خردسال شلیک می کنند و عوام النّاس را بی آنکه بدانند چه
گناهی از آن ها سر زده، لَت و پار می کنند؛ راستی در کجای کتاب آسمانی از گلوله و
اینا یاد شده، خاطرمان نیست؛ کَاَنَّهُ شاید از آیه ها و سوره های گم شده
باشد؟ ... یادم باشد به یکی از ثقه الاسلام* ها بسپارم که در بیابان های دور و برِ قم
بگردد و انشاء الله آن را بیابد.
از زمزمه های ذهنی «کیر خر
نظام خرموش پرور»: ب. الف. بزرگمهر ۱۳ آبان ماه ۱۴۰۱
* جوجه
آخوند / بچه ی خوب
رویش نیافته یا حتا در زهدان مادر، مرده ی اسلام
***
روز گذشته، پنجشنبه ۱۲ آبان ماه ۱۴۰۱ در جریان یادبود
چهلم حدیث نجفی (از جانباختگان پرخاش های مردمی) که در «بهشت سکینه» کرج و با هستیِ
(حضور) گسترده ی مردم برگزار شد، نیروهای سرکوبگر با شلیک تیر ساچمه ای و لَت و
کوبِ (ضرب و شتم)، مادر و خواهر حدیث را زخمی کردند.
برگرفته از «تلگرام» ۱۳ آبان‌ماه ۱۴۰۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر