«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ خرداد ۱۱, یکشنبه

همه ی این کارها انشاء الله شدنی است؛ ولی زمان می برد ...

«... و بخشی از زندگی ما مجازی شده. این را مردم عزیز کشورمان باید باور کنند. ما به این زودی به شرایط قبل از کرونا نمی توانیم برگردیم ... باید سبکِ زندگی مان را عوض کنیم. محدودیت ها را باید بپذیریم. بخشی از زندگی ما باید برود توی فضای مجازی»* باید یاد بگیریم چگونه در فضای مجازی گوسپند و غاز و اینا بچرانیم. باید به اندازه ای شکیبا باشیم تا پیشرفت های فن آوری به آنجا برسند که به عنوان نمونه با فشار دکمه ی چاپگر (پرینت)، یک گاوِ درست و حسابی از آن تو بیرون بکشیم. همه ی این کارها انشاء الله شدنی است؛ ولی زمان می برد. تا آن هنگام هم انشاء الله این بفرمایش رهبر معظم انقلاب: «ویروس منحوس»، هر بنی بشر درمانده، زمینگیر، ندار و اینا که یاد نگرفته چجوری از فضای مجازی ماهی بگیرد را از میان برمی دارد و تنها نخبگان و ژن های خوب بر جای می مانند؛ انشاء الله!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۱ خرداد ماه ۱۳۹۹

* بخشی از گفتاردرمانی تبهکارانه ی آخوند پفیوز امنیتی، حسن فریدون روحانی شده در حجره های تنگ و تاریک حوزه های جان ننه شان: «علمیه» در ویدئوی پیوست


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!