«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ اردیبهشت ۲۰, شنبه

چه آرزوهایی در سر داشتیم و میوه چینان انقلابی توده ای چگونه به آن پاسخ دادند؟!

بچه های روستای دشتیاری در سیستان و بلوچستان

روستایی که باشندگانش نه شناسنامه دارند، نه برق دارند، نه آب آشامیدنی درستی دارند، نه بچه هایش آموزشگاه دارند و نه دمپایی برای بپا کردن؛ حتی بچه ها نمی دانند، دبستان چیست.

نوشته و ویدئوی پیوست، برگرفته از «تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران»  ۲۰ اردی بهشت ماه ۱۳۹۹ (برنام از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر)

ویدئوی پیوست: بچه های روستای دشتیاری در سیستان و بلوچستان


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!