«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ مرداد ۹, سه‌شنبه

... باید همه را به چشمِ دشمن نگریست!

آقا بیشعور، نترسی! دشمن نیست. از خط و خطوط دور نافش پیداست که از آسمان آمده و شاید یکراست از کونِ خدا بزمین افتاده است. دست راستش را بگمان بسیار، فرشتگان گاوپیکرِ «آسمانِ نخست» با این پندار که فرستاده ی اهریمن است از سرِ نادانی شکانده اند. با این همه، چنانچه جلویت سبز شد، مبادا ذوق زده شوی و با این پندار که خدا وی را برای شیر دادن به تو فرستاده از پستان هایش آویزان شوی! کسی چه می داند؟! در جهانی خر تو خر که همه چیز از آسمان و زمین گرفته تا خدا و اهریمن به هم آمیخته و از آن میان، مسوولیت کشوری بزرگ و تاریخی بر گردن حقیری چون تو افتاده*، باید همه را به چشمِ دشمن نگریست!

ب. الف. بزرگمهر   نهم اَمرداد ماه ۱۳۹۷

* خودت تاکنون دو بار این را بر زبان راندی؛ بار نخست در آن نشست سر هم بندی شده ی «خُمرگان» که تو نابخرد را جایگزین «امام راحل» کردند و بار دوم، پس از آذرخش دی ماه سال گذشته که ناچار شدی از ریسمان الهی پایین بیایی و این واژه ی زشت و زیبای عربی را بکار گیری.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!