«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ تیر ۳۰, شنبه

دزدان ادب و اندیشه ای که با برداشت کار دیگران، کتاب پشت کتاب از خود در می کنند

ویدئویی از یکی از دزدان اندیشه و ادب در «گوگل پلاس» درج کرده که در گذشته، یکی دو گفتگویش با تارنگاشت وابسته به امپریالیسم انگلیس: «بی بی سی» از آن میان، درباره ی چاپ کتابی بزبان انگلیسی و گنده گوزی هایی که درباره ی «شیوه تولید آسیایی» و برخی جستارهای دیگر نموده بود، چشمم را گرفت و بختی هم نشد که یادداشت کوتاهی در آن باره بنویسم و با خود گفتم: این هم یکی از میان ده ها و شاید صدها دزد بی چشم و روی ادب و اندیشه که در دوران اینترنت و «گوگل» گزیده تر برند کالا؛ کالایی رایگان از کوشندگانی که نه در اندیشه ی کتاب از خود درکردن هستند و نه چشمی به پول درآوردن از این راه ها دارند و اگر بخواهند، بسیار بهتر از این پاچه ورمالیده ها می توانند بنویسند و از همه برجسته تر: نوآورند.

به هر رو، تنها به همین بسنده کردم که برایش بنویسم:
من بخت آن را نداشته و درست تر بگویم: نخواسته ام درباره ی یکی دو نوشته از این مزدور بی سر و پا و دزد اندیشه و ادب که در بی بی سی یا شاید جاهای دیگر خواندم، بنویسم.  آنچه در همان یکی دو نوشته چشمگیر و دردناک بود، برگرفتن اندیشه و کار دیگران و بحساب بازشناخت خویش گذاشتن بود؛ از آن میان به عنوان نمونه درباره ی آنچه «شیوه تولید آسیایی» نام گرفته و کار اندیشمندان بزرگی است. چنین دزدهایی نیز ما در میان ایرانیان و بویژه ایرانی تباران داریم.

ب. الف. بزرگمهر   ۳۰ تیر ماه ۱۳۹۷

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!