تفنگ پرآوازه ی ساخت وی به نام «کلاشینکف» در «ارتش سرخ»
بگونه ای گسترده بکار گرفته شد و پس از آن در جنگ های پارتیزانیِ، بویژه از سوی
جنبش های آزادیبخش خلقی مورد بهره برداری قرار گرفت. آنچه درباره ی این جنگ ابزار،
افزون بر سبکی، کارآمد بودن، نگهداری آسان و بهایِ کمِ ساخت آن در رسانه ها اشاره نشده
(یا من نخوانده ام!)، دیدگاه انساندوستانه ی سازنده ی آن ـ همچنین بازتابی از
دیدگاه کشور سازنده ی آن ـ بود. در سنجش نسبی با جنگ ابزارهای همانند ساخت کشورهای امپریالیستی، گلوله های
این جنگ ابزار، چنانچه به نقطه های بسیار حساس بدن (مغز، قلب یا رشته های عصبی و
نخاعی) برخورد نکند، کشنده نیست و بدن را لت و پار و آش و لاش نمی کند؛ آماج ساخت آن از کار انداختن دشمن
بوده است؛ و نه نابودی یا زمینگیر شدن فرد تیر خورده برای همه ی زندگی!
کلاشینکف در پاسخ به پرسش خبرنگاری درباره ی درآمد وی از
فرآوری جنگ ابزارهایش، پاسخ داده بود:
من «آ. ک. ۴۷» («کلاشینکف») را برای کشورم ساختم؛ نه برای
دستیابی به پول!
گزارش تارنگاشت «دویچه وله پارسی» وابسته به کشور امپریالیستی
آلمان درباره ی مرگ وی، جای درنگ بسیار دارد. در این گزارش دوپهلو و فریبکارانه از
آن میان گفته می شود:
«تاکنون میلیون‌ها نفر توسط انواع تفنگ‌های تهاجمی کلاشنیکف
کشته شده‌اند. خالق کلاشنیکف اما هیچ نگرانی اخلاقی از این موضوع نداشت ...»* و در جای دیگر:
«میخاییل کلاشنیکف به خاطر طراحی تفنگ تهاجمی‌اش
هرگز ثروتمند نشد. او خود در این باره گفته بود: اگر یک ماشین چمن‌زنی ساخته بودم،
پول بیشتری عایدم می‌شد.»*
می بینید، چگونه با سرهمبندی
چنان عبارت هایی، قهرمان بزرگ نخستین کشور زحمتکشان جهان را که چنانچه وادار نمی
شد، شاید هرگز چنان جنگ ابزاری نمی ساخت به اندازه ی هستی پلید خودشان که جز پول و
سودجویی چیزی نمی شناسند، فرومی کاهند؟!
همینجا ناچارم این را نیز
بیفزایم:
خاک بر سر آن ایرانی تباران یا
پارسی زبان هایی که برای گذران زندگی شاید اندکی بهتر، تن به همکاری با چنین رسانه
های پلیدی می دهند!
* برگرفته از «دویچه
وله» به زبان پارسی ۲۳ دسامبر ۲۰۱۳
یکی دو نکته خبری این یادداشت را از «گوگل پلاس» برگرفته ام. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر