«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۱ اسفند ۱۱, جمعه

پاکدامنان و گناهکاران اُمّت اسلام، بهشت یا دوزخ؟!


نوشته است:
«حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها می فرمایند:
آن گاه كه در روز قيامت برانگيخته شوم، گناهكاران امّت پيامبر اسلام را شفاعت خواهم كرد
(إحقاق الحقّ جلد ١٩، صفحه ١٢٩)
--------------------------------------------
بــسی پادشــاهی کـــنــــم در گــــــــــــدایی
چــــــــو باشــم گــــدای گـــــــدایان زهـــــــــراء (س)»
(از «گوگل پلاس»)

برایش می نویسم:
به خاطر همین، برادران عسگراولادی، همه ی جماعت حجتیه و برادران سلفی و اخوان المسلمین شان و همه ی کسانی که توی دم و دستگاه جمهوری اسلامی به نان و نوایی رسیده و ملت را از سر تا پا چاپیده اند، پایشان به بهشت باز خواهد شد. حتا  کلید خانه های شان را نیز برخی از هم اکنون دریافت کرده اند. در آن صورت، تکلیف پرهیزکاران، پاکدامنان و همه ی کسانی که با عرق جبین نان خود را درآورده اند، چه خواهد شد؟ آیا راهی دوزخ می شوند که به امور آنجا سر و سامان بخشند؟!

نوشته ام را برنمی تابد. آن را بی درنگ می زداید و درج نمی کند. بی گفتگو، برای مومنین زیانبار بوده است! ایمان آورندگانی "کور و کر" (صمّ و بکم) که دست نیازشان همواره رو به آسمان دراز است و برای گناهان کرده و ناکرده شان درخواست بخشایش دارند؛ و بیگمان، هرچه تنگدست تر، درمانده تر و ناآگاه تر از کارِ جهان، پسندیده تر:
بسی پادشاهی کنم در گدایی        چو باشم گدای گدایان زهرا

ب. الف. بزرگمهر    ١١ اسپند ماه ١٣٩١

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!