«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۰ بهمن ۲۲, شنبه

من از توده ای بودن خود نه تنها پشیمان نیستم که به آن افتخار می کنم!

من تمام مسائل و معضلات را به خاطر آرمانم که همانا رهایی خلق و میهنم بود، تحمل کردم. اکنون پس از پالایش افکار دگم و متحجر گذشته، شایسته ی خود نمی بینم که حقیقت را بیان نکنم. من که از توده ای بودن خود نه تنها پشیمان نیستم بلکه به آن افتخار می کنم؛ چرا که من از آن توده ای هایی هستم که به گذشته ی خود و حزب خود از نقطه نظر انتقادی برخورد کرده [است]. آن را آموخته ام و این شهامت می خواهد که بدون ترس و واهمه از پیشداوری ها و تنگ نظری ها با افتخار تمام به گذشته ات بنگری و جنبه های مثبت و منفی آن را بررسی کنی و از آن بیاموزی!
راضیه ابراهیم زاده


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!