«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۰ شهریور ۹, چهارشنبه

پیران با برکت!


پیشکش به مولانا مصباح یزدی
دو كودك در قم از زمان طفلی تا به وقت پیری با هم مبادله كردندی.

روزی بر سر مناره ای به همین معامله مشغول بودند. چون فارغ شدند یكی با دیگری گفت:
این شهر ما سخت خرابست. دیگری گفت: 
شهری كه پیران با بركتش من و تو باشیم، آبادانی در او بیش از این توقع نتوان داشت.

عُبید زاکانی

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!