«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۸۹ بهمن ۸, جمعه

جستجوی شادی از ژرفنای رنج!

زندگی پرویز شهریاری ـ بخش نخست

۱ نظر:

ناشناس گفت...

دچار زمانه ای شده ایم که اهل دانش، از کار افتاده و جز اندکی، کسی نمانده است تا از فرصت، برای بحث و پژوهش علمی، استفاده کند . بر عکس، حکیم نمایان دوره ی ِ ما، همه دست اندر کارند تا حق را با باطل بیامیزند، جز ریا و تزویر، کاری ندارند، اگر دانش و معرفتی هم دارند، صرف غرض های پست جسمی می کنند و اگر با کسی رو به رو شوند که در جستجوی ِ حقیقت راستین است و روی از باطل و زور می گرداند، او را استهزا و تحقیر می کنند

خیام در کتاب "جبر"
به نقل از استاد شهریاری

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!