«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ آبان ۲۴, پنجشنبه

تو که برای مردم روشن می کنی چه بخوانند یا نخوانند، چرا جشنواره ی ادبی راه می اندازی؟!

«برگزار کنندگان جشنواره‌ی ادبی در کویت گفته‌اند که هزاران برنام کتاب از نویسندگان گوناگون و از آن میان، ”برادران کارامازوف“، نوشته ی ”فئودور داستایوفسکی“، نویسنده ی نامدار روس از سوی وزارت اطلاعات آن کشور، سانسور شده است.» برگرفته از «خبرگزاری افق»  ۲۴ آبان ماه ۱۳۹۷ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

بگو تو که آن همه کتاب و حتا «برادران کارامازوف» را ناشایست می پنداری و برای مردم روشن می کنی چه بخوانند یا نخوانند، چرا جشنواره ی ادبی راه می اندازی؟! بجایش جشنواره ی شتر راه اندازی کن؛ آن هم تنها پایکوبی شتری و نه جشنواره ای با خرید کودکان خردسال از پاکستان و بنگلادش و دیگر کشورهای نگونبخت برای نشاندن شان بر شتر و بهره وری های نابجای جنسی که در آن استادید!* به این ترتیب، جشنواره رنگ و بویی هنری نیز می گیرد که هنرمندان آن شترها هستند. بر بنیاد «شرع انور»، هیچ جداگانگی نیز در کار نیست؛ زیرا شتر همتراز جانور دوپا و گاه برتر از اوست.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۴ آبان ماه ۱۳۹۷

* هنوز هم هر سال، شمار بسیاری کودکان خردسال به بهایی بسیار کم از اینگونه کشورها خریداری می شوند و در پی آموزش هایی سخت دشوار، درازمدت و جانفرسا در همچشمی های شترسواری بکار گرفته می شوند. بسیاری از آن ها در این همچشمی های شیخک ها و خرسک های درون و پیرامون شاخاب پارس جان می سپارند یا زخمی می شوند. ارزش آن ها از ارزش شترهای این ددمنشان وامانده، ولی خرپول بگونه ای نسنجیدنی کمتر است.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!