«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۷ آذر ۵, دوشنبه

بزودی به کشورهای عربی بیشتری رهسپار می‌ شوم و نخستین دیدارم با شیخ زائد بن زائد آل زائد خواهد بود

دشمن تراشی هایی برای بجان هم انداختن خلق ها و ملت های منطقه بویژه آنگاه که فشار از پایین افزایش یابد و بیم سرنگونی این و آن یا از دست دادن بهره وری هایی سترگ در میان باشد

برنامی است که در آن گاهنامه ی مزدبگیران وزارت امور بیرونی «یانکی» ها چشمم را می گیرد. در آن از زبان «نادان یابو» گفته می شود:
«به‌زودی به کشورهای عربی بیشتری سفر می‌کنم.»* با یادآوری گذشته ای، دستکم بدرازای چهار پنج سال در ذهنم با خود می اندیشم:
به این کشورها که بیگمان برخی از آن ها شیخک نشین ها و خرسک نشین های شکمباره ی درون و پیرامون شاخاب پارس هستند، می رود که چه بگوید؟! کارهای بنیادین را سازمان های خبرچینی شان با هم پیشاپیش و بیگمان در هماهنگی تنگاتنگ با سازمان های خبرچینی «یانکی» ها و کهنه امپریالیست های انگلیسی به انجام رسانده و می رسانند؛ «کارهایی بنیادین» که واژه هایی چندان گویا و رسا نیز نیستند؛ زیرا آنچه آن ها در هر جایی از جهان به انجام رسانده و می رسانند، جز تبهکاری نام دیگری ندارد. جز آن است که بسان بسیاری دیگر که خرده دانشی بدست آورده و واژه هایی که آرش آن ها را نیز درست درنمی یابند یا بدرازی زمان زنگ زده، بیهوده شده و کاربرد نخستین خویش را از دست داده اند، چپ و راست بکار می برند، این یکی نیز واژه ها و عبارت هایی چون «رویارویی با تروریسم و بیم برانگیزی های ایران»، «پنهان نمودن بمب اتمی در جایی چون تنور نانوایی دونگوزآباد»، «برجام»، «حزب الله» را همه جا توتی وار بکار می گیرد؟ تبهکاری که از دید من، بجای مغز با پاهای خود می اندیشد و
مانند آبِ خوردن، پلستینی می کُشد.

... و آن دیگران که وی به دیدارشان می شتابد، کیستند؟ کسانی از گونه ی خود وی که تنها بزبانی دیگر و گاه همریشه با زبان وی، سخن می گویند؛ ولی همانگونه می اندیشند که وی و کسانی چون «کیرِ خرِ نظام» در چارچوبی کژدیسه تر از سایرین، می اندیشند:
دشمن تراشی هایی برای بجان هم انداختن خلق ها و ملت های منطقه بویژه آنگاه که فشار از پایین در همه جا رو به افزایش است و هر آن، بیم سرنگونی این یا آن رژیم تبهکار یا از دست دادن بهره وری هایی سترگ در میان باشد.

می کوشم با همه ی دشواری آن، اندکی هم شده، در کالبد این تبهکار درآیم و چون او بیندیشم. نخستین جمله هایی که ناخودآگاه در ذهنم جوانه می زنند و با نوای زنگ دار عَرعَر الاغی بر زبانم می آیند، این هاست:
بزودی به کشورهای عربی بیشتری رهسپار می‌ شوم و نخستین دیدارم با شیخ زائد بن زائد آل زائد خواهد بود؛ بعله!

ب. الف. بزرگمهر   پنجم آذر ماه ۱۳۹۷

* برگرفته از گزارش «نتانیاهو: بزودی به کشورهای عربی بیشتری سفر می‌کنم»، تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» پنجم آذر ماه ۱۳۹۷

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!