«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ آذر ۱۰, یکشنبه

آری از پشت کوه آمده ام ...


آری از پشت کوه آمده ام ...

چه می دانستم این ور کوه باید برای ثروت، حرام خورد؛
برای عشق، خیانت کرد؛
برای خوب دیده شدن، دیگری را بد نشان داد؛
برای به عرش رسیدن، دیگری را به فرش کشاند!

وقتی هم با تمام سادگی دلیلش را می پرسم؛ می گویند:
از پشت کوه آمده!

ترجیح می دهم به پشت کوه برگردم و تنها دغدغه ام سالم برگرداندن گوسفندان از دست گرگ ها باشد تا اینکه این ور کوه باشم و گرگ!

محمد بهمن بیگی

برگرفته از «گوگل پلاس» با اندک ویرایش درخور  در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!