«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ اسفند ۷, دوشنبه

برای چه مرا برای چنین کاری برگزیده اید؟ آنجا برویم چه بگوییم؟

برای چه مرا برای چنین کاری برگزیده اید؟ آنجا برویم چه بگوییم؟* می دانید که دهان مان را نگشوده، هوِمان می کنند و سوت های گوشخراش می کشند؛ گروهی هم هنوز پای مان را در آنجا ننهاده، کون شان را کژ می کنند و می روند؛ ما می مانیم و شاید چند تنی چون خودمان که سبیل های شان را چون آن «شیخ زیگزاگی» چرب کرده ایم. آن ها هم که کف زدن را خوش ندارند؛ فریادهای الله اکبر و اینا هم که در آنجا کارساز نیست و گوشی شنوا نمی یابد. آیا بهتر نبود بجای ما جناب «حجت الاسلام والمفسدین»: محسن اژه ای، دوست و همکار محمود خاوری جا خوش کرده در بهشت زمینی مان: کانادا را به آنجا می فرستادید که دستکم بلد است در پاسخ به بداَخمان و اغتشاشگران آن شورا، سوت بلبلی بزند تا کم تر کِنِفت شویم؟

از زبان کودک خردسال نظام خرموش پرور:  ب. الف. بزرگمهر  هفتم اسپند ماه ۱۴۰۲

* پنجاه و پنجمین نشست سالانه «شورای حقوق بشر سازمان ملل» در ژنو از روز دوشنبه آغاز به کار می کند. قرار است وزیر خارجه ج.ا.ایران در این نشست سخنرانی داشته باشد. ارائه گزارش از سوی گزارشگر ویژه و شنیدن گزارش هیأت حقیقت یاب مستقل بین المللی در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران از دستورکارهای این نشست است.

برگرفته از «مُنیبان»   هفتم اسپند ماه ۱۴۰۲

سوت بلبلی زدن محسن اژه ای در همایش رسانه ای

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!