«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۶ اردیبهشت ۲۳, شنبه

«رَجُل» هایی که به یک دینار نیز نیارزند!

پیشکش به «آقا بیشعور نظام» و آن شش تن که گرچه هر یک به آرش باریک واژه، «رَجُل» اند، ولی یک دینار نیز نیارزند!

بر در دیهی خری را فحل می دادند. زنی صاحب جمال حاضر بود. خداوند خر ماده گفت:
چونست كه جهت اجرت خر از من پنج دینار می خواهی و اگر من هم زنی را بگایم تا ده دینار نستاند به من جماع ندهد.

زن گفت:
تو چنین كیری بیار تا من پنجاه دینار بدهم.

جاودانه عُبید زاکانی

پی نوشت:

ـ فحل دادن، سوار کردن چارپای نر بر چارپای ماده برای جفتگیری را گویند. فحل واژه ای عربی است.

ـ واژه ی عربی «رَجُلِ» در بنیاد خود به همان آرش «ذَكَر» در عربی یا کیر در پارسی است.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!