«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ بهمن ۲۹, چهارشنبه

برایت آرزو می کنم ...


برایت رویاهایی آرزو می کنم تمام نشدنی
و آرزوهایی پرشور
که از میان شان چندتایی برآورده شود.

برایت آرزو می کنم که دوست داشته باشی
آنچه را که باید دوست بداری
و فراموش کنی
آنچه را که باید فراموش کنی  ...

برایت شوق آرزو می کنم؛ آرامش آرزو می کنم.

برایت آرزو می کنم که با آواز پرندگان بیدار شوی
و با خنده ی کودکان  ...

برایت آرزو می کنم، دوام بیاوری
در رکود، بی تفاوتی و ناپاکی روزگار.

به خصوص برایت آرزو می کنم که خودت باشی  ...

«ژاک برل»

برگردان از نفیسه نواب پور

از «گوگل پلاس» با اندک بازآرایی از سوی اینجانب؛ برنام را از متن برگزیده ام.    ب. الف. بزرگمهر 
 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!