«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۳ دی ۲, سه‌شنبه

با این همه، من ایرانیم!


من ایرانیم! نامم عربی است؛ اتومبیلم ژاپنی و پارچه ی جامه ام، ترجیحن فاستونی انگلیسی.

خوراک دلبسته ام، پیتزای ایتالیایی است و دلباخته ی «سریال حریم سلطان» تركی هستم.

این، بیگمان همه ی ماجرا نیست.

من ایرانیم! به باور من، «پیكان» خیانتی تاریخی بوده است؛ آبگوشت غذای عقب مانده هاست؛ دلباخته ی «ژان والژانِ بینوایانِ ویكتورهوگو» هستم؛ و شاهنامه؟! پدرم یكی داشت؛ نمیدانم چه شد!

من ایرانیم! فدایی امام حسین، ناآشنا با بابک خرمدین؛ به پاس بانو فاطمه زهرا، نام دخترم زهرا و دلباخته ی «جنیفر لوپز»!

با این همه، من ایرانیم!

از «گوگل پلاس» با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

می نویسم:
این نوشته بیش تر شیوه ی زندگی و اندیشگی لایه های میان به بالای جامعه را بازتاب می دهد.

ب. الف. بزرگمهر    دوم دی ماه ۱۳۹۳

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!