«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۸۸ اسفند ۲۸, جمعه

شادباش نوروزی


همی خواهم ز وَخشورِ تَـش افروز      که نوروزت همیشه باد پیروز

 فرارسیدن نوروز باستانی را به همه آشنایان، دوستان و یاران ارجمندم، پیشاپیش شادباش می گویم و برای همگی سالی خوب همراه با دوستی ها و همدلی های روزافزون آرزومندم.

بیاییم در سال نو، کوشش خود را برای آفریدن و زایش جهانی دیگر که در آن دیگر رنج و بدبختی از زندگی آدم ها ـ دربرگیرنده آنها که در این میان "جزیره خوشبختی" خود را می جویند ـ رخت برخواهد بست، دوچندان کنیم!

بیاییم گرامی میهن خود را که یکی از گهواره های بزرگ فرهنگ آدمی، جشن ها و سرودهاست، ارج و پاس بداریم و آن را به سوی پیشرفت و شکوفایی اقتصادی ـ اجتماعی و رهایی از "فرهنگ" ایرانی ستیز که تنها مویه و غم را با خود به ارمغان آورده، با کوشش بیشتر رهنمون شویم!

بیاییم یاد همه رفتگان و کوشندگان برای جهانی آدموار را که دیگر در میان ما نیستند، گرامی بداریم و سفره هفت سین (یا هفت شین) خود را با آنها قسمت کنیم!

بیاییم، به کوری چشم فرهنگ ستیزان و دین فروشان، نوروز باستانی را با فرّ و شکوه هرچه بیشتر برگزار نماییم!

با مهر و سپاس

ب. الف. بزرگمهر 


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!